DIETA,dzień 23

zielone-jablko-woda

Na dzień dobry wypijamy szklankę wody z łyżeczką miodu przygotowaną poprzedniego wieczoru,do której dodajemy rano sok z 1/2 cytryny i przygotowujemy codzienną porcję PASTY (przepis patrz DZIEŃ1)

ŚNIADANIE:

60g Chleb mieszany pszenno-zytni

50g Ogórek

PASTA

150g Jabłko

II ŚNIADANIE:

200g Activia do picia

50g Bułko Grahamki

30g Ser żółty

7sztuk Orzechy włoskie

30g Rodzynki

OBIAD:

losos-pieczony-w-ziolach-prowansalskich

Łosoś pieczony w ziołach prowansalskich

100-150 g łososia
1 cytryna
1 ząbek czosnku
mix sałat
1 czerwona cebula

Filet z łososia umyj, następnie osusz ręcznikiem papierowym. Z każdej strony pokrop cytryną i przypraw solą, pieprzem oraz dużą ilością ziół prowansalskich. Przełóż rybę na folię aluminiową i szczelnie zawiń. Paczuszkę ułóż na blaszce i piecz 20–25 minut w temperaturze 200°.

Przygotuj sos: wymieszaj jogurt naturalny, wyciśnięty przez praskę czosnek, 1 łyżkę soku z cytryny i pieprz.

Talerz wyłóż mixem sałat, pokrojoną w krążki cebulą i pomidorkami cherry, na to połóż upieczonego łososia, a całość polej sosem jogurtowo-czosnkowym

PODWIECZOREK:

2 Wafle ryżowe

PASTA

150g Jabłko

200g sok z Marchwi z cytryną

KOLACJA:

Koktail:3 łyżki siemienia lnianego zmielić,dodać 200g maślanki
100g lekko rozmrożonych truskawek (w sezonie oczywiście świeżych)lub innych owoców,2 łyżki oleju lnianego-zmiksować.(Taki napój należy wypić do 15 minut od przygotowania gdyż po tym czasie mielone siemie traci właściwości lecznicze)

krem-truskawkowy

W/w treści mają charakter wyłącznie informacyjny i w żadnym razie nie mogą być traktowane jako forma konsultacji lekarskiej.
Zamieszczenie powyższych informacji ma na celu możliwie jak najpełniejsze wykorzystanie tego wyjątkowego produktu, jakim jest olej lniany.
Ani osoba publikująca niniejsze treści, ani jej autorzy nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za ewentualne błędy oraz jakiekolwiek skutki wykorzystania tychże informacji.

mięta

Ziele dobre na wszystko

Mięta pieprzowa to obok rumianku pospolitego, najpopularniejsze zioło w domowych apteczkach. Mięta pieprzowa jest nie tylko popularna, powszechna, ale i wielozadaniowa. Przeczytaj więcej na temat jej właściwości.

Małe zielone miętowe listki zawierają w sobie bogactwo aromatycznych i pożytecznych składników, takich jak: olejek lotny (mentol, mentofuran, menton, octan mentolu, walerianian mentolu, felandren, pinen, cyneol, piperyton, tymol, karwakrol, seskwiterpeny, jasmon, garbniki (6-12%), flawonoidy), kwas askorbinowy, karoten, rutyna, apigenina, betaina, kwas oleanowy i ursulowy. Zawiera także witaminę C i A oraz żelazo, wapń, potas, magnez.

Olejek miętowy, wytwarzany z mięty pieprzowej, wykorzystywany jest w przemyśle chemicznym, perfumeryjnym, farmaceutycznym, spożywczym (m.in. do wyrobu słodyczy) oraz tytoniowym. Bezpośrednio jako ziołowa przyprawa używane są liście mięty zielonej (łac. Mentha spicata, ang. spearmint), stosowane również jako dodatek aromatyzujący do gumy do żucia i past do zębów.

Nazwa Mięta (Mentha) pochodzi z mitologii greckiej od imienia biednej nimfy Mintho (Mente, Menthe), zamieszkującej Podziemia i będącej kochanką Hadesa. Żona jego Persefona, potwornie zazdrosna o męża, prześladowała swoją rywalkę. Aby oszczędzić nimfie dalszych przykrości Hades zamienił nimfę w roślinę ‘miętę’. Podania mitologiczne nie mówią, czy zamiana z nimfy w roślinę spodobała się Minto, ale ludzie wiele zyskali na tej zamianie. W Rzymie Mente stała się boginią personifikującą ludzki rozum. Zdaniem Pliniusza mięta pobudzała działalność mózgu, dlatego adepci filozofii w Rzymie nosili wianki ze świeżej mięty. Zaś w medycynie Pliniusz zalecał napar z mięty jako łagodzący migrenę,

Już w starożytnych Chinach i Egipcie były używane rośliny z rodziny znanej nam mięty (po raz pierwszy wymieniona w papirusie Ebersa). Egipcjanie oprócz właściwości leczniczych wykorzystywali miętę przy balsamowaniu zwłok.

W okresie średniowiecza wykorzystywano miętę przede wszystkim wg zaleceń Awicenny – wybitnego ówczesnego perskiego lekarza, filozofa i uczonego.

Choć wzmianki o mięcie znajdują się już w starożytnych pismach, to znana nam mięta pieprzowa została odkryta dopiero około 350 lat temu w Anglii. Powstała ona ze spontanicznego zmieszania się dwóch gatunków: mięty nadwodnej i mięty zielonej. Szybko została wprowadzona do uprawy i rozpowszechniła się w Europie.

W Polsce mięta pieprzowa często bywa mylona z miętą dziko rosnącą. Te dwie odmiany można odróżnić po smaku – mięta dzika ma smak szczypiący, a mięta pieprzowa chłodzący.

Działanie mięty pieprzowej:

• Napar mięty pobudza czynności trawienne żołądka i poprawia apetyt.
• Nie należy podawać mięty dziecku, które cierpi na torsje – jej mocny smak może nasilić odruch wymiotny. Oraz nie wolno stosować u małych dzieci – pogłębia refluks żołądkowy.
• Napar mięty może być stosowany jako środek wiatropędny oraz żółciopędny.
• Polecana jest w skurczach żołądka, kolce jelitowej, chorobach wątroby i dróg żółciowych (kamicy żółciowej, żółtaczce).
• Ze względu na działanie uspokajające pomocna w leczeniu bezsenności, migreny, nerwobóli i drgawek nerwowych.
• Działa rozkurczowo na mięśnie gładkie, bywa więc pomocna w dolegliwościach menstruacyjnych.
• Badania potwierdziły skuteczność mięty pieprzowej w łagodzeniu objawów Zespołu Jelita Drażliwego.
• Potwierdzono również właściwości dezynfekujące i lekko znieczulające.
• Napar z mięty może być stosowany na obrzęki i owrzodzenia oraz bóle ucha.
• Napar z mięty używany jest również do płukania ust w stanach zapalnych jamy ustnej oraz dla odświeżenia oddechu.
• Używany do inhalacji przy nieżytach oskrzeli i gardła.
• Pomocny podczas leczenia przeziębienia, ponieważ rozrzedza śluz oraz działa łagodząco na bolące gardło.

Mięcie przypisywane są właściwości magiczne. Jej napary, zgodnie z wierzeniami ludowymi, są w stanie odgonić złe myśli, a zawiązana gałązka mięty na supełki w jedwabiu i włożona do łóżka zapewnić ma wierność małżeńską.

mieta2

Mięta pieprzowa w kuchni

Mięta z powodzeniem może nam służyć także w kuchni. Stosowana bywa jako przyprawa podczas gotowania potraw, ze względu na przyjemny smak i aromat. Świeże listki mięty dobrze komponują się z deserami (lody, owoce, czekolada), można je dodawać do sałatek, dipów, sosów. Jeśli chcemy, by gorące danie (np. sos do pulpetów) nabrało oryginalnego smaku, możemy dodać doń nieco sproszkowanej mięty (z przeciętej torebki do zaparzania herbatki).

Sos miętowy, temat dobrodusznych żartów i niewybrednych kpin obcokrajowców niedoceniających wyspiarskiej kuchni. Jest tak samo popularny jak pudding śliwkowy. Podaje się go na zimno, jak i na gorąco, do pieczeni baraniej czy ryb z rusztu.

Składniki:

pęczek świeżej mięty

60 ml białego octu winnego

płaska łyżka cukru

szczypta soli

pieprz do smaku

Opis przyrządzenia:

Pęczek płuczemy, a następnie osuszamy ręcznikiem kuchennym. Miętę myjemy i osuszamy. Obrywamy listki (łodyżki wyrzucamy, są zbyt twarde) i bardzo drobno je siekamy. Poszatkowane listki solimy, dodajemy świeżo zmielony pieprz i łyżkę cukru. Tak przygotowaną miętę wkładamy do wyparzonego niewielkiego słoika. Zalewamy wrzącą wodą, mieszamy i odstawiamy do wystygnięcia. Po ostudzeniu dodajemy ocet i próbujemy – jeśli trzeba, dolewamy jeszcze trochę octu lub też wręcz przeciwnie, wody. Może trochę soli lub cukru? Sos trzymamy w lodówce. Podajemy w małej ilości do pieczonej, smażonej lub grillowanej jagnięciny, baraniny lub ryb.

mieta1

 

źródło: http://w-spodnicy.ofeminin.pl/Tekst/Zdrowie/529147,1,Mieta-pieprzowa–wlasciwosci-miety-pieprzowej.html