Otul pamięć
Mój aniele dodaj swych skrzydeł
dziurawej pamięci
utul w ramionach obraz mej duszy
jasny czysty piękny
nie pozwól czasowi pajęczyną zapomnienia
go przykryć
niechaj wbrew niemu
żyje
w zapachu wiosny
śpiewie ptaka szumie wiatru
portrecie ze światła drobinek utkanym
wspomnieniem na strunach myśli
otul pamięć
swym anielskim skrzydłem
niech ciepłem wspomnień ogrzewa
zziębnięte serce
niech koi ból przemijania
nadzieję przynosząc
na wieczną wiosnę
w Edenu ogrodach…gdy nadejdzie czas
Piękna recytacja…zasłuchałem się…piękny poruszający wiersz. Dziękuję
I ja dziękuję Marku za Twoje odwiedziny ❤ pozdrawiam serdecznie ❤