Kilka dni temu zostałam zaproszona na obiad do restauracji TSURI SUSHI w Pruszkowie (Beatko, Sebastianie, Kasiu i Michale – z serca dziękuję!) Bardzo klimatyczne miejsce z miłą obsługą i przede wszystkim pyszne jedzenie przygotowane przez Michała. Na rozbudzenie apetytu poprosiliśmy  o zupę Wonton – wołowy bulion z warzywami i pierożkami z aromatycznym nadzieniem w których prócz mięsa można było min. wyczuć czosnek i imbir.

Podawano także zupę Miso która wykazuje dobroczynne działanie na nasz układ trawienny, korzystnie działa na krew i system odpornościowy.
Stwierdzono, że jej spożywanie zmniejszyło w Japonii skutki choroby popromiennej.       W makrobiotyce uważa się, że jest korzystna podczas terapii chorób onkologicznych.
Jest to podstawowa zupa, jaką na co dzień spożywają Japończycy, a zgodnie z badaniami populacyjnymi – zalicza się ich do najbardziej długowiecznych społeczeństw Ziemi.

Najistotniejsze w zupie miso jest to, że pasta, z której się ją robi (pasta miso) jest bardzo aktywna biologicznie. Dlatego w uproszczeniu można powiedzieć, że każda zupa warzywna, do której na końcu (zaraz po wyłączeniu palnika i zakończeniu gotowania) doda się nieco pasty miso – będzie miała cechy zupy miso. Pastę miso możemy nabyć w Polsce najłatwiej w sklepach ze zdrową żywnością. Zazwyczaj jest ona produkowana w Japonii. Opakowanie w cenie ok. 20-30 zł. powinno nam wystarczyć na dłuższy czas. Najprostsza wersja przyrządzania zupy miso polega na ugotowaniu zupy warzywnej (gotujemy ze sobą pokrojone w zapałkę: marchew, korzeń pietruszki, korzeń selera, korzeń pora, posiekaną cebulę, ewentualnie czosnek – możemy dodać nieco ugotowanej wcześniej fasolki – najlepiej czerwonej lub czarnej). Zupy nie solimy, możemy natomiast dodać nieco odpowiadających nam przypraw (typu majeranek, tymianek, kminek, estragon, cząber, ewentualnie nieco imbiru lub kurkumy) Zazwyczaj tradycyjnie do takiej zupy dodaje się również glonów wakame lub glonów kombu (także dostępnych w większości sklepów ze zdrową żywnością). Glony te dodaje się razem z warzywami, aby podczas gotowania stały się miękkie, a ich wywar przeszedł do zupy.Pod koniec gotowania możemy dodać pokrojony w kostkę serek sojowy tofu. Ponieważ pasta miso jest słona – zupy wcześniej nie powinno się solić. Zazwyczaj na średnią porcję zupy dla 1-2 osób daje się 1 łyżkę pasty miso. Przy większej ilości zupy – dodajemy odpowiednio 2-3 łyżki pasty. Optymalne jest, ze względu na walory zdrowotne i smakowe, aby pastę miso dodać po ugotowaniu zupy, dopiero w momencie wyłączenia ognia. Dzięki temu zachowuje ona swoją aktywność biologiczną (gotowanie nie zabija wówczas leczniczych bakterii), jak i też (zdaniem Japończyków) – smak zupy jest w takim przypadku lepszy.

Po zupie przyszła pora na danie główne czyli smakowite sushi w różnych wersjach smakowych – prawdziwa uczta dla oczu i podniebienia. Zresztą zobaczcie sami na poniższych fotografiach. Muszę również pochwalić pyszną herbatę z prażonym ryżem, zaparzaną w czajniczku, podawaną w ceramicznych czarkach. Doceniałam też dbałość Właścicieli o szczegóły wystroju i podawania potraw. Wszak jemy także oczami…. Serdecznie zapraszam Was do spróbowania potraw kuchni japońskiej. Spróbujcie je zrobić sami….albo odwiedźcie jak ja restaurację TSURI SUSHI w Pruszkowie lub w Warszawie. Serdecznie polecam bo jedzenie jest tam wyśmienite!

Sushi (jap. 寿司, 鮨 lub 鮓) – potrawa japońska złożona z gotowanego ryżu zaprawionego octem ryżowym (jap. 酢) oraz najróżniejszych dodatków w postaci, przeważnie surowych: owoców morza, wodorostów nori, kawałków ryb, warzyw, grzybów, jajek. Jest jedną z odmian sashimi. Ze względu na bardzo krótki termin przydatności do spożycia, w restauracjach japońskich jest przygotowywana po dokonaniu zamówienia.

Tradycyjnie sushi spożywa się palcami lub pałeczkami. Do sushi podaje się sos sojowy do maczania, zielony japoński chrzan wasabi o intensywnym smaku oraz marynowany imbir, który spożywa się (w małych ilościach) pomiędzy różnymi rodzajami potrawy dla oczyszczenia kubków smakowych. Z tego powodu odradza się także picie wody. Do sushi najczęściej podawana jest zielona herbata (może to być agari, hojicha bądź inna).

W restauracjach podaje się specjalne zestawy sushi, choć można także osobiście skomponować taki zestaw.

Niektóre z dodatków podawane wraz z zestawem są już zawarte w potrawie. Przykładem może być chrzan wasabi, który dodawany jest z jednej strony rybnego kawałka przed owinięciem go nori lub przykryciem ryżem.

Istnieje wiele rodzajów sushi

• nigiri-zushi (jap. 握り寿司), czyli sushi formowane w dłoni – jest to najpopularniejsza obok maki-zushi postać tej potrawy. Ryż formuje się w owalne paluszki, a następnie kładzie się na nie jednego rodzaju rybę lub owoc morza;
• maki-zushi (jap. 巻き寿司) powstają w wyniku ułożenia ryżu oraz ryby (często także ogórka) na płacie wodorostu nori (jap. 海苔) oraz zwinięciu wodorostu razem ze składnikami. Do zawijania używa się często bambusowej maty – w ten sposób powstaje rulon, który kroi się następnie na mniejsze kawałki, przy czym ich długość powinna być mniejsza od średnicy;
• chirashi-zushi (jap. 散らし寿司), czyli „sushi porozsypywane”, to znaczy podane jako miseczka z ryżem i ułożonymi na nim kawałkami sashimi. Takie sushi pokrywa się także warstwą pokrojonych w paseczki warzyw, tofu i grzybów;
• temaki-zushi (jap. 手巻き寿司) jest tworzone przez spożywających: na stół podaje się tacę z przygotowanymi składnikami, ryż oraz nori, z których każdy biesiadnik sam komponuje swoje sushi;
• oshi-zushi (jap. 押し寿司), sushi popularne w regionie Kansai, ma kształt prostopadłościanu, który uzyskuje się dzięki specjalnej formie nazywanej oshibako;
• inari-zushi (jap. 稲荷寿司), smażone tofu wypełnione ryżem; może też zawierać inne, dodatkowe składniki w zależności od regionu;
• nare-zushi (jap. 熟れ寿司), jego składnikiem jest sfermentowana ryba; ryba jest przedtem patroszona, wypełniana solą i wkładana na dłuższy czas do beczki
• 

• Maki-zushi

  Maki-zushi (jap. 巻き寿司, 巻き鮨, 巻鮨 maki-zushi) – “sushi zwijane”, podane w formie pokrojonego na plasterki wałka z ryżu owiniętego prasowanymi algami morskimi (nori); również podaje się go z chrzanem japońskim wasabi, sosem sojowym i marynowanym imbirem.

  Wyróżnia się następujące rodzaje maki-zushi (w nawiasach podano nazwę głównego składnika, pełną nazwę potrawy uzyskuje się dodając na końcu wyraz maki):

  • z owocami morza: ebi (z krewetką), hamachi (z seriolą – Seriola quinqueradiata), ibodai (z rybą maślaną), hotate-gai (z przegrzebkami – Patinopecten yessoensis), katakuchi-iwashi (zsardelą – Engraulis japonicus), sappa (z sardynelą – Sardinella zunasi), suzuki (z sandaczem), sake (z łososiem), tai (z doradą królewską), tekka (z tuńczykiem), unagi (z węgorzem słodkowodnym); anago (z węgorzem morskim);
  • z warzywami: artichoke (z karczochem), avocado (z avocado), kappa (z ogórkiem)^[a], karashina (z kapustą sitowatą), o-shinko (z kiszoną rzepą), shiitake (z grzybkami), takenoko (z pędami bambusa), tamago (kawałkiem naleśnika), yaki-akapīman (z czerwoną papryką), yaki-kipīman (z żółtą papryką), yaki-nasu (z bakłażanem), zucchini (z kabaczkiem).

  Maki-zushi dzieli się również ze względu na:

  • rozmiar: hoso-maki (małe, wysokie, 2-3 cm), naka-maki (średnie, 3-4 cm), futo-maki (duże, płaskie, 4-6 cm, czasami podaje się w sposób dekoracyjny – z wystającą sałatą, ogórkami, tworzącymi coś na kształt korony)
  • sposób podania: temaki (rożek z alg nori), uramaki („wywinięte maki”: dodatki owinięte są algami, a ryż tworzy warstwę zewnętrzną).
  • 
  • żródło:http://pl.wikipedia.org. Zdjęcia wnętrza restauracji, produktów i zestawów z restauracji TSURI SUSHI http://www.tsurisushi.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=28&Itemid=12
  • https://www.facebook.com/restauracja.sakura?fref=photo